Kitap hakkında: 2012 / Önsöz Büyük kralın son günleri berbattı. İçleri yakan ateş yerini soğuğa bıraktı ve ardından Hirodes ateşten titriyordu. Derisi kabuklarla kaplıydı ve dayanılmaz derecede kaşınıyordu. Kaşıntıyı gidermek için tırnaklarını vücuda batırdı ve onu etle birlikte parçalara ayırdı. Hemoroitler patlayıp kanıyor ve anüste kalıcı bir yanma hissine neden oluyor. Bacaklar şişti ve bir filinki gibi oldu. Karın, su toplaması olan bir kişininki gibi şişmiş. Herod patlamak üzere olduğunu hissetti. Karnı şiştiği için neden olan yeri göremiyordu ama biliyordu: Orada çürüyen bir ülser oluşmuştu ve bu ülserin içinde solucanlar kaynıyordu. Kralın başına gelen tüm talihsizliklerin yanı sıra, vücudundan uzak Hindistan'dan gelen hiçbir merhem ve merhemin öldüremeyeceği bir koku yayılıyordu. Koku onun daha fazla acı çekmesine neden oldu. Hirodes hastalık nedeniyle kendisinin ana salona taşınmasını emretti. Yabancı büyükelçilerin resepsiyonları genellikle burada yapılıyor, bakanlar ve geniş kraliyet ailesi üyeleriyle toplantılar yapılıyor, tören yemekleri veriliyordu. Eski zamanlarda bu salon, görkemli lüksü Herod'un doğasında olan özel orantı ve zevk duygusuyla birleştirerek yüksek kemerlerinin altına adım atan herkesin hayal gücünü hayrete düşürdü. Artık tahtın yerini fildişinden yapılmış, altın ve değerli taşlarla süslenmiş bir yatak alıyor. İç mekandaki bu tek değişiklik, salona, ​​Hirodes'in muhataplarını açık sözlü olmaya ve en korkunç işkenceler altında bile kabul edemeyecekleri şeyleri itiraf etmeye teşvik eden samimi bir görünüm kazandırdı. ----- Tarihte Herod, Mesih'in doğuşu haberi üzerine binlerce masum bebeğin öldürülmesinin vicdanında bir kötü adam olarak ün yapmıştır. Bu arada bu efsanenin gerçekliğini doğrulayan tek bir gerçek yok. Herod cesur bir savaşçı ve kral yapıcıydı. Yaşadığı dönem, yalnızca insanın manevi özünün açığa çıkabileceği, yaşamın gerçek değerlerine yönelik aktif bir arayışla işaretlendi. Herod, yaratıcı faaliyetinin insanlığa ölümsüzlüğün varlığının kanıtı olarak hizmet edeceğine inandığı gibi, mesihsel kaderine de inanıyordu. Ancak yaşamının sonuna doğru, insanın ölümsüzlük için değil, kendi türü ve maddi zenginlik üzerinde güç sahibi olmak için çabaladığını fark etti. Ve sonra hem insanı hem de bir bütün olarak insanlığı lanetledi.